Po zeszłotygodniowym wprowadzeniu w funkcjonowanie Wspólnoty w nadchodzącym roku, dziś chcieliśmy pochylić się nad osobą naszego Patrona – św. Jackiem Odrowążem, pierwszym polskim dominikaninem, który habit otrzymał od samego św. Dominika.
Prelekcję przygotował dla nas Kuba i, jakkolwiek przybliżenie postaci św. Jacka w czasie 25 minut jest zadaniem z kategorii „mission: impossible”, to postarał się on wyakcentować to, co dla nas kluczowe, czyli co to właściwie znaczy, że chcemy św. Jacka naśladować, że chcemy być „Jackami”.
Św. Jacek może być dla nas wzorem radykalnego pójścia za Jezusem, zrezygnowania z własnych planów i możliwych korzyści na rzecz głoszenia Ewangelii tam, gdzie to było potrzebne. Wskazuje on nam także na dwa fundamenty w naszej posłudze – spotykanie się z Chrystusem w Eucharystii oraz zawierzenie swego życia i głoszenia troskliwej opiece Maryi. I, co ważne, św. Jacek chce być naszym patronem i orędownikiem u Boga – i jest w swoim wstawiennictwie niezawodny, choć należy się w tym przygotować na doświadczenia niełatwe, ale oczyszczające i umacniające – byśmy mogli z jeszcze większą miłością być świadkami Chrystusa.
Poprzeczka jest zawieszona wysoko. Ale ufamy, że św. Jacek chce nas wspierać, abyśmy nie tylko mogli „z godnością pod nią przejść”, ale także byśmy doświadczyli, że przeskoczenie jej jest wypełnieniem się Bożych obietnic w naszym życiu. Tak, jak wypełniły się one w życiu św. Jacka.
